De vakantie dit keer gezien door onze zoons: Sean en Collin.
We zijn dit jaar op vakantie geweest naar Curaçao. Papa en mama vertelden ons dat het meer als 7.800 kilometer vliegen is. Ver, hè ? We zaten heel lang, wel elf uurtjes, in het vliegtuig en moesten zelfs nog een keertje extra landen en opstijgen, omdat we via Aruba vlogen.
Eindelijk kwamen we op Curaçao aan en wie denk je dat er op ons stonden te wachten ? Ja, hoor ….. Harold, Carin en Lisa. We waren natuurlijk heel blij ze weer te zien. Zij namen onze koffers alvast mee en wij gingen met de bus naar het Chogogo Resort. We hadden echt een heel cool huisje met een grote veranda en boven ons bed hing een klamboe. Zo leek het net of we elke nacht in onze eigen tent sliepen.
De volgende dag hebben we vlakbij het strand onze auto opgehaald. Daarna konden we in onze Toyota Corolla 1.8 XLI (dat weet ik gewoon uit mijn hoofd) naar Kaya Katoentuin.
’s Middags zijn we naar Blauwbaai gereden, waar we heerlijk in de zee hebben gezwommen. Het was echt zo’n strand met wit zand en palmbomen.
Na al dat zwemmen en spelen krijg je wel trek, dus gingen we in het restaurant op het strand lekker eten. Ik, Collin, viel al gauw op de stoel in slaap, maar wel nadat ik toch nog wat patatjes had gegeten.
Op woensdag 22 augustus reden we met z’n allen naar Westpunt. Eerst stopten we bij Boka Tabla, waar de zee tegen de rotsen slaat. Er is ook nog een ondergrondse grot, waar je met een stenen trappetje naar beneden kan lopen.
Daarna zijn we rustig onder de bomen gaan picknicken, want het was er best wel warm. Na heel veel yoghi-drink reden we verder naar Sheta Boka, wat letterlijk zeven inhammen betekent. Op de terugweg stopten we bij Grote Knip en het water was daar heeeeel erg blauw. Kijk zelf maar …….
’s Avonds zijn we naar Landhuis Brakkeput Mei Mei gereden om daar te eten. Dat was een heel leuk restaurant, waar je binnen nog mooie kunstwerken kon bekijken en kopen als je genoeg zakgeld hebt. We aten lekker buiten en toen het donker werd, zagen we al gauw de maan en Jupiter aan de hemel verschijnen. Je moet weten dat het op Curaçao rond kwart over zeven al donker begint te worden.
We zijn toen met z’n viertjes eerst naar het Sea Aquarium geweest. Er waren pelikanen, hele grote schildpadden en natuurlijk dolfijnen. Je kunt er namelijk ook samen met dolfijnen zwemmen, maar dat is heel duur. Binnen kon je de vissen in diverse aquaria gaan bekijken. Ze hadden zelfs een moreen, een heel enge vis; het lijkt eigenlijk wel een zeemonster. Ook mocht je de haaien voeren, samen met de oppasser. Toen de haaien heel wild in het water begonnen te spatten om het vlees van de hengel af te halen, durfden we allebei echt niet meer mee te helpen. Wel hebben we een zeester mogen vasthouden en dat voelde best gek aan.
’s Middags zijn we doorgereden naar Punda, het oudste deel van Willemstad. Eerst door Plasa Bieu gelopen. Dit is een soort grote hal waar je aan lange tafels kunt eten. Het eten wordt op vuren van houtskool in grote pannen bereid door lokale koks. Ze hebben allemaal hun eigen keukengedeelte en zo zie je heel wat koks naast elkaar aan het werk. We hebben er verder door de straatjes geslenterd en nog een klein cadeautje gekocht. Voor Collin, een hele mooie plastic leguaan en voor mijzelf, een ijzeren bordje met mijn naam er op (Sean). Als we thuis zijn, gaat papa die op mijn fiets vastmaken. Cool hè ? ’s Middags ook nog een duik genomen in het zwembad van Chogogo tot wel kwart voor zes. ’s Avonds hebben we in het Zanzibar restaurant op het Jan Thiel strand gegeten. We zagen daar de boten ver op zee varen en zaten lekker met ons tafeltje midden op het strand; de schoenen konden dus wel uit.
Op vrijdag 24 augustus zijn we ’s morgens naar Fort Beekenburg gereden. Eerst moest je naar boven klimmen en had je een mooi uitzicht over de Caracasbaai en de Caribische Zee. Ook zijn we het torentje ingegaan om nog hoger te komen. Je moest wel goed kijken waar je liep, want er zaten soms gaten in de grond.
Van dat klimmen en klauteren op het fort krijg je natuurlijk wel dorst, dus zijn we naar Baya beach gelopen om een koud glas appelsap te drinken. Ook daar zag het er weer tropisch uit.
’s Middags zijn we rond drie uur met Harold, Carin en Lisa naar de Struisvogelboerderij in Santa Catherina gereden. In een grote safaribus reden we het terrein op waar de struisvogels worden gefokt. Een struisvogel kan wel 80 jaar oud worden en in gevangenschap, met de nodige extra vitamines, kan hij zelfs de 100 jaar halen. Je moet wel uit de buurt van deze dieren blijven, want met hun poten kunnen de volwassen dieren je helemaal openrijten. Niet echt fijn dus.
Ook mochten we de struisvogels voeren, maar dat durfden alleen papa en Lisa maar te doen. Wij hebben wel op een heus struisvogelei gestaan en allebei een schattig lief struisvogeljong van wel twee dagen oud vastgehouden. Knap, toch ?
We hebben na deze ruige tocht in het Zambezi Restaurant, op de boerderij, gegeten. De papa’s en mama’s namen allemaal struisvogelbiefstuk, maar wij hadden toch liever saté en een hamburger. Als toetje een lekker ijsje gegeten en daarna hebben we met z’n allen nog bij het kampvuur gezeten. Dat was me toch warm, zeg.
De volgende dag, zaterdag 25 augustus, hebben we het lekker rustig aan gedaan. Eerst lekker gespeeld in ons huisje op Chogogo, want het regende een paar uurtjes. ’s Middags zijn we naar het huis van Harold, Carin en Lisa gereden en hebben ter plekke bedacht om naar de kinderboerderij te gaan. Ze hadden daar ook een heel leuke speeltuin, waar we ons wel goed hebben weten te vermaken.
’s Avonds mochten wij met z’n tweetjes bij Lisa blijven logeren. Er kwamen twee oppasmeisjes en die waren heel lief. Voordat we gingen slapen, moest Tommie, de poes, wel onder het bed vandaan gehaald worden. Papa en mama gingen in de tussentijd samen met Harold en Carin uit eten bij de Boathouse aan het Spaanse Water. Ze vertelden ons dat ze twee voorgerechten en een nagerecht hebben gegeten, want er was een stroomstoring in het gebied rond het restaurant. Gelukkig bij ons niet, anders was het pikkedonker geweest en hadden we niets aan de airconditioning gehad.
Zondagochtend hebben we wel tot zeven uur uitgeslapen. Daar waren Harold en Carin wel blij mee, want ze kwamen ’s nachts pas om half twee terug van het uitgaan. Laat, hè ? Papa en mama waren rond negen uur alweer op Kaya Katoentuin, want we denken dat ze ons in de tussentijd wel zijn gaan missen. Toen alle voorbereidingen klaar waren, zijn we in de auto gestapt en naar Hofi Pastor gereden. Daar kan je namelijk mooi wandelen. We zagen daar de oudste boom van Curaçao, die wel 800 jaar oud is, een kapokboom. We kunnen nog niet eens tot 800 tellen; kan je dus wel nagaan hoe oud dat is !! Ook kon je door een soort cactusbos lopen, maar je moest wel uitkijken dat je er niet tegen aan loopt, want dat prikt heel erg.
’s Middags zijn we naar het strand van Porto Marie gereden. Onderweg kwamen we nog langs de flamingo’s die vlakbij het landhuis van Jan Kock wonen. Heel mooi, hoor. Op het strand hebben we gezwommen. Ik, Sean, heb zelfs met mijn duikbril op de visjes in de zee zien zwemmen. Echt, vet cool. En weet je wat voor dieren je daar op het strand kon zien lopen ? Echte leguanen!!
Het werd wel steeds donkerder op het strand, maar gelukkig waren we op tijd in de auto voor er een fikse regenbui naar beneden kwam vallen.
De laatste dag, maandag 27 augustus, op Curaçao is aangebroken. Nog één keer gaan we ontbijten in het restaurant.
Daarna rijden we naar Otrabanda, het andere stadsdeel van Willemstad. Eerst door wat leuke straatjes geslenterd en natuurlijk over de Koningin Emmabrug heen en weer gelopen. Dit is een soort pontonbrug, die van opzij opengaat als er boten naar de haven moeten varen. Ook zie je in dit gedeelte van de stad heel veel prachtig gekleurde huizen.
Aan het begin van de middag zijn we weer teruggereden naar Chogogo Resort om uit te checken en om de huurauto terug te brengen. We zijn nog samen gaan lunchen op het terras en tien over half drie kwam de bus aanrijden. We hebben afscheid van elkaar genomen en met de bus doorgereden naar Hato Airport. Precies op tijd, om tien voor zeven ’s avonds vliegen we weg van Curaçao. Een beetje verdrietig, want hiermee kwam er een einde aan een hele leuke vakantie. Het zal weer een hele tijd duren voor we elkaar weer in het “echt” kunnen zien.
for thumbnails