Het land waar ik heel veel moeite mee heb gehad, toen wij terug kwamen. En ik weet niet waarom, altijd als wij weer thuis zijn, denk je van "was ik daar nog maar". Ik denk dat iedereen dat gevoel wel eens heeft. Of niet soms?
Maar deze keer was ik voor ruim een week niet te genieten. Er was net iets van; ik heb wat gemist daar!
Of ik hier nog achter kom, dat zal altijd wel een open vraag blijven. Maar goed, je hoeft niet overal een reden voor te hebben, of wel soms?
Denk nu niet dat het tegen is gevallen, integendeel, het was (en het is nog steeds) echt een onvergetelijke vakantie geweest!

Het Plein Van De Hemelse Vrede, de mensen en de breedte van wegen in de stad.
Misschien had het wat te maken met de Studentenopstand van toen. Nogmaals, ik weet het niet.

De Chinese muur, zo'n 75 km buiten Beijing, wat een klim was dat. Het was echt de moeite waard om dat te doen.
Hier hadden wij 2 uur de tijd om naar het hoogst gelegen wachttoren te lopen (of was het slepen?). Die tijd hadden wij ook echt wel nodig!
Hier waren toch opvallend weinig buitenlandse toeristen te zien, niet dat ik het erg vind, hoor!

Terug beneden aangekomen, hebben wij nog even ronggewandeld, wat gedronken en een paar souvenirs gekocht.

Op weg naar het Zomerpaleis. Hier staan enkele bejaarde Chinezen, in Mao-kleding, die met een zakmes proberen een bril te maken.
Ik zie dat zo aan en zet mijn fototas neer en pak een klein instrumentenschroevendraaier eruit. Deze overhandig ik aan een van deze mannen.
Ze zetten het schroefje vast en danken mij duizend maal met buigingen die zich herhalen als ik mij omdraai, zo'n honderd meter verderop.

Ook wij hebben maar een fiets gehuurt, en een bekijks dat wij daar hadden. Schijnbaar is men dat niet gewend dat buitenlanders in hun stad fietsen. Daar kwam nog bij de vele keren dat wij samen met de plaatselijke bevolking op de foto moesten. Grappig om zoiets mee te maken.

Ja, Beijing is een stad om niet gauw meer te vergeten. Dat is zeker!

Click this for thumbnails